Dé grote hit van het oranje legioen bij de Europese voetbalkampioenschappen 2024 is het lied, dat de Snollebollekes in één klap beroemd maakte. In de versie van de voetbalsupporters uit Nederland zie je honderden mensen -in het oranje- van links naar rechts schuiven. Vrolijk, enthousiast en met luide stem zingen ze de tekst van dit lied (‘naar links, teneteneteneuneu-teneteneteneu, naar rechts, teneteneteneuneu, enz. enz.). Hiermee wordt een duidelijke ‘muzikale handtekening’ gezet.
Een wat melodieuzer muzikale handtekening is gezet door Giacomo Puccini in zijn opera’s (o.a. La Bohéme, Madame Butterfly) waarin de vrouw op een romantisch voetstuk wordt gezet in de Art Nouveau (eind 19e eeuw): de vrouw als femme fatale, met een eigen wil, door mystiek omgeven en duidelijk op de voorgrond. Ook een handtekening!
En wat te denken van ‘Ode an die Freude’, uit het vierde deel van 9e symfonie van Ludwig van Beethoven? Dit lied -ook bekend als Alle Menschen werden Brüder- is in 1985 is gekozen als Europees Volkslied als handtekening voor vrede, vrijheid en solidariteit. Over volksliederen gesproken, de ‘Marseillaise’ is het volkslied ná Napoleon voor Frankrijk, maar is ook kort het volkslied geweest van het revolutionaire Rusland van Lenin in 1971. Tot het een jaar later werd vervangen door de “Internationale’.
Ook nu worden muzikale handtekeningen gezet: het lied ‘You’ll never walk alone’ van Gerry And The Pacemakers (in Nederland beroemd gemaakt door Lee Towers) schalt door de fans van FC Liverpool in menig voetbalstadion en zet aan tot -meestal- goede prestaties. Eenzelfde idee heeft ook ‘onze’ Barney (darter Raymond van Barneveld) ingevuld, door steevast op te komen met ‘The Eye of the tiger’. Dit heeft hem menig kampioenschap opgeleverd.
Via John Lennon’s lied ‘Imagine’ (1971), waarin hij de luisteraar vraagt zich een wereld voor te stellen zonder grenzen, bezittingen en religie komen we in het domein van de verbeelding, die muziek kan oproepen. Een heel eigentijds lied hoorde ik half juli. Een breed grijnzende Donald Trump komt op in Milwalkee onder de stampende melodie van James Brown: ‘It’s a man’s, man’s man’s world!’ Brown, die we kennen van huiselijk geweld, drank & drugs en schietpartijen blijkt een inspiratiebron voor Trump. Dat geeft te denken.
Dan toch liever Kamala Harris, die -met toestemming van Beyoncé- kiest voor het lied ‘Freedom’ als handtekening:
Freedom! Freedom! I can't move
Freedom, cut me loose!
Singin', freedom! Freedom! Where are you?
Cause I need freedom too!
Ik hoop vurig, dat mét dit lied en enig gezond verstand bij de Amerikaanse burgers (van links naar rechts) er eind 2024 een goede keuze wordt gemaakt en dat ze worden ‘vrijgemaakt’ van een veroordeelde crimineel en ex-president met een grote bek.
Martien Wesselman